دلم پر است.پر از لحظه های بارانی

پرم ز گریه.پر از گریه های طولانی

طلسم بغض اگر بشکند ز دلتنگی

شکسته دل ترم از ابرهای بارانی

بیا به دامنم ای اشک لحظه ای بنشین

مگر غبار دلم را دوباره بنشانی

بیا که چشم به راهت نشسته ام ای اشک

بیا که با تو شبم میشود چراغانی

شب است و خلوت و تنهایی و تلاطم درد

من و خیال تو و گریه های پنهانی

به روی شانه ی دل سرنهاده میگریم

به یاد چشم تو و آن نگاه پایانی

مرا در آبی چشمان خود رها کردی

چگونه بگذرم از موجهای طوفانی

به وسعتی که ندارد کرانه یعنی عشق

عبور میکنم اما به سمت ویرانی

بیا که با سر زلفت به هم گره خوردست

شب سیاه من و قصه ی پریشانی

تو سوز اه من ای مرغ شب چه می دانی؟